Info
Wat: Expo : National Archeological Museum Athens

Wanneer: 05 april 2012
Waar: Athene, Griekenland
Wie: 6 Latijn 2011-2012

Recensie

Along with the Louvre in Paris, the Vatican Musuem, and London's British Museum, this is one of the great world museums. Although the focus is narrower than at its rivals--the Greek world, naturally--there is perhaps as great or greater a concentration of "A-list" pieces of great world art in Athens' NAM than in anyh other musuem in the world. From the Cycladic "Harp player" to the gold "mask of Agamemnon" to the bronze Zeus/Poseidon, this collection rewards even the casually intitated with an incredible collection of outstanding pieces and a lifetime of study for scholars of Greek art. Although a visitor will be tempted to rush to the NAM early in a visit to Greece, my advice is to wait until the end and make it a capstone of one's experience. I have taken students to Greece since 2000 and few have left the NAM with anything short of awe and astonishment. Do not miss this Athenian gem and world treasure on your visit to Greece.
Mening

Dat dit museum niet mag ontbreken in je tocht door Athene, ben ik het volledig eens met de recensent. Hier liggen enkele van de meest belangrijke archeologische vondsten van het Romeinse Rijk. Het bezoek aan een museum valt niet steeds in de smaak maar doordat we met een groep leergierige leerlingen op stap waren en Meneer Debognies op een boeiende manier uitleg gaf over de vondsten, maakte dit museumbezoek het wel een pak interessanter. Het verhaal over de beker van Koning Nestor vond ik veruit het meest intregerende verhaal: het gaat om een beker die beschreven staat in de Odyssee. Homerus werd er wel vaker van verwetene pure fictie te hebben geschreven. Niettemin beschrijft hij in zijn werk de beker waaruit Koning Nestor drinkt, een prachtige gouden beker met een vogeltje op de rand, tot in het detail beschreven. Ongelooflijk maar waar, wordt deze beker enkele eeuwen later opgegraven : een gouden beker met een vogeltje op de rand. Homerus kan dus onmogelijk gelogen hebben wat betekent dat de spectaculaire zwerftochten uit zijn werk waarheidsgetrouw zijn. Dit was voor mij toch wel een eye-opener op het vlak van het belang van archeologie. Niet alleen de beker maar de duizend andere voorwerpen in het museum zijn zeer belangrijk voor onze geschiedenis en wij mochten ze met onze eigen ogen waarnemen. We bezochten wel meer dan 8 musea in Griekenland maar door de naam en faam dat dit museum heeft verworven in Griekenland, koos ik toch deze voor het thema "Expo" voor de esthetica-blog.  

KLASSIEK : Jazz Marathon Brussel

Info
Wat: Jazz Marathon Brussel voor "Klassiek"
Wanneer: 25 mei 2012
Waar: Brussel Stad
Wie: Met 6LMT en Mr. De Greef

Affiche

Recensie

Brussels Jazz Marathon

Wat heeft Brussel toch met jazz? Er is niet alleen het wereldvermaarde Brussels Jazz Orchestra en muzikale ambassadeurs als Toots Thielemans en Philip Catherine, maar ook het jaarlijkse gebeuren dat jazzliefhebbers met grote letters in hun agenda hebben aangekruist: de Brussels Jazz Marathon.
En een echte marathon is het! Geen plein, straat, club of bar waar gedurende drie dagen en nachten lang boogiewoogie, swing, bebop, cooljazz, west & east coast jazz en allerhande fusion zal weerklinken. Maak je borst maar nat voor zo'n 160 live jazzconcerten en een slordige 450 musici op buitenpodia op schitterende locaties als de Grote Markt en de Zavel. Daarnaast kun je ook - gratis! - deelnemen aan de Brussels Jazz Marathon in een sliert clubs, cafés en zaaltjes allerhande. Ook voor deze editie blijft het succesrecept van de voorbije jaren ongewijzigd: grote namen prijken naast jong talent.
Om al die muzikale diversiteit te kunnen smaken, is een beetje uithoudingsvermogen wel op zijn plaats. De organisatie heeft echter aan alles gedacht, want dit jaar zijn er ook pendelbusjes langsheen de concertplekken. Smeer de kuiten, kam je haren, trek je jasje recht en je bent klaar voor een weergaloos muziekfeest!

http://www.uitinbrussel.be/evenement/brussels-jazz-marathon-2012

Mening

Dit artikel over "Brussels Jazz Marathon" is niet echt een recensie maar eerder een aanmoediging de jazz marathon in 2012 een kans te geven. En terecht! De zwoele sfeer die tijdens het pinksterweekend in Brussel hing, beviel me wel. De stad bruiste van mensen van overal, allemaal met éénzelfde doel: genieten van de pure jazz. En dat deden we! Na een snelle hap in het hartje van Brussel, begaven we ons naar één van de authentieke cafés op een gezellig plein. Het barstte er van het volk en de vrolijke deuntjes. Na eindelijk een plaatsje te hebben kunnen bemachtigd, bestelden we een gezellig drankje en genoten van de kriebels in onze buik. De muziek stond namelijk ontzettend luid maar gelukkig waren het aangename nummers. Toch was het jammer dat we nogal claustrofobisch omringd waren doordat we allemaal neerzaten tussen staand volk. Brussel danste, en hoe! Overal in het café zagen heupwiegende vrouwen en mannen van élke leeftijd. We hadden er ons ook moeten aan wagen! De woordloze teksten van de zanger waren aangenaam om horen en zorgden voor het niet kunnen stilzitten. Maar niet alleen in dit café maar op de tocht naar het station in alle straten weerklonk de saxofoon. De jazzmarathon gaf mij, samen met het perfecte weer, een instant vakantiegevoel! De mojito's vloeiden rijkelijk en de jassen bleven uit. Rond 23 uur liepen vrijwel alle concerten op hun einde maar uiteraard bleef Brussel nog op tot de late uurtjes. Wij namen de laatste trein terug naar Halle, met een funky gevoel in de buik.
Volgend jaar wil ik gerust terugkeren, alleen lijkt het me dan leuker om iets wat meer rond te trekken van café tot café en ook wat concerten in openlucht bij te wonen zoals die op de Kiekenmarkt en de Grote Markt. Hopelijk mogen ze volgend jaar ook zo'n weer verwachten, want dit in combinatie met funky jazz is een avond om niet rap te vergeten.

POP : Magic System

Info
Wat: Muziekconcert van "Magic System"
Wanneer: 28 april 2012 (uitgesteld concert van 16 maart 2012)
Waar: Vorst Nationaal, Brussel
Wie: Caroline Hoornaert (6WEWI), Lotte Detré (6LWE), Lore Henuset (6LWI) e.a.

Recensie

Michel Vink. Toutè Kalé is alweer het zesde album van het Ivoriaanse viertal Magic System. Het klinkt misschien niet erg origineel, maar ze zijn een groot succes in de Franse en Ivoriaanse disco’s en hitlijsten.

De afgelopen maanden liepen de dansvloeren vol vanwege hun nieuwste hit Ambiance à l’Africaine. Toch lijkt deze track, de openingstrack van het album, een regelrechte kopie van hun eerdere hit Même Pas Fatigué, die mede door raï-koning Khaled werd geproduceerd en waarvan meer dan 300.000 exemplaren over de toonbank vlogen in 2009. Sinds hun eerste hit Premier Gaou hebben ze het succesvolle concept meerdere keren gekopieerd, maar niemand kan ontkennen dat Magic System er iedere keer in weet te slagen een plek te raken bij hun fans.Doe het zoals Magic System
Sinds hun hit Momo van hun eerste album Papitou uit 1997 heeft de carrière van Magic System een hoge vlucht genomen en zijn ze erin geslaagd om twaalf gouden platen en twee platina awards te winnen. Terwijl het in de rest van de muziekindustrie niet bepaald goed gaat qua platenverkoop, is Magic System gezegend met een ongewone stijging aan bekendheid. Magic System is een van de zeldzame Afrikaanse groepen die aan de categorie ‘world music’ wisten te ontsnappen en is een regelmatige gast bij prime time tv-programma’s op de Franse televisie. En dat voor een band die voortkwam uit de zouglou-rage van halverwege de jaren negentig.
Asalfo, woordvoerder van de groep, zegt: ‘Het is een schande dat je in trendy clubs Magic System hoort, maar geen andere Afrikaanse groepen.’ Hij is van mening dat veel Afrikaanse groepen veel kunnen leren van de opkomst van de raï van Khaled en Mami. In de jaren negentig slaagden de twee zangers erin om de wereld te overspoelen met hun westerse, gemoderniseerd raï.
Asalfo gaat verder: ‘Er zijn zo’n 850 zouglou-groepen in Ivoorkust, waar je zelden of nooit over hoort. Als je een groot succes wilt worden, is de enige manier: doe het zoals Magic System. Sla je vleugels uit. Een nieuw geluid toevoegen aan een bij de mensen vertrouwde basis.’ En dat is iets waar de producenten van de Ivoriaanse band alles over weten. Toutè Kalé, bijvoorbeeld, bevat een beetje van alles: een mix van afro-westerse muziek, zouglou vermengd met dans of techno, en natuurlijk, wat originele zouglou.
Zouglou
De band verdedigt zijn beslissing om trendy muziek te maken. Asalfo benadrukt: ‘We proberen om weg te komen van het dansvloer-genre, maar een volledige omslag van onze stijl zou tegen ons kunnen werken. We geven onze fans wat ze willen horen: vreugde, zon en boodschappen van hoop, maar er zijn uiteraard ook andere tracks te ontdekken op het album.’
Op Toutè Kalé staan ook een aantal zouglou-tracks, waarvan Souvenir d’Anoumabo, een dansend eerbetoon aan hun kindertijd in Ivoorkust, één van de hoogtepunten is. Magic System’s pogingen om ook voor andere genres en invalshoeken te kiezen, zoals Ça Va Aller, een verenigend reggae geluid met Tiken Jah Fakoly over de Ivoriaanse crisis, en een paar gitaar- en vocale tracks, zoals l’Eau Va Manquer over de opwarming van de aarde en Pas Si Differents over racisme, laten zien dat de band nog altijd zeer betrokken is bij de maatschappelijke problemen van Afrika en de rest van de wereld. Dat is precies ook wat zo kenmerkend is aan zouglou.
Het zijn allemaal hot topics zowel in Frankrijk als in Ivoorkust, maar de behandeling ervan is allesbehalve controversieel. ‘Wij passen ons aan aan de situatie, gezien de maatschappelijke context in Frankrijk. Het is een feit dat maar weinig Afrikaanse artiesten zo vaak op radio en tv zijn als wij in Frankrijk, we zijn dus de boodschappers voor een hele gemeenschap in de breedste zin. We proberen positieve berichten te brengen’, zegt Asalfo met een glimlach.
‘In tegenstelling tot wat veel mensen denken, we zijn niet een studio- of disco-groep. We presteren het best met onze muzikanten op het podium en als we onze stem laten horen. Met een microfoon is er geen bedrog’, concludeert Asalfo. Het belangrijkste ingrediënt van Magic System blijft dus vier grote stemmen en een liefde voor de show.


Mening


Van dit concert heb ik van het begin tot het einde genoten. Nadat ons geduld op de proef werd gesteld doordat het concert een maand was uitgesteld, werd aan al mijn verwachtingen voldaan. Het concert was een mooie afwisseling van snelle hits tot rustige inspirerende liedjes. Ongeveer heel hun repertoire draait rond geluk en cultuur in Afrika. Daarom droegen zij ook een lied op aan alle Afrikaanse kinderen die onze steun meer dan ooit kunnen gebruiken. Dit toont aan dat, ondanks hun succes in het Westen, zij de problemen in Ivoorkust helemaal niet vergeten zijn. Een deel van de opbrengst van al hun concerten gaat dan ook naar kinderen uit Ivoorkust, wat mijn ticket van 30 euro het dan echt waard maakte.
Tijdens hun hits slaagden zij er in Vorst helemaal los te krijgen door ons verschillende dance moves aan te leren. Jong en oud ging uit de bol en ook Magic System leek er zelf voldoening uit te halen. De show stak niet boordevol special effects wat door hun enthousiasme echt niet nodig was. Op 30 juni zal ik Magic System weerzien in Tour & Taxis, ik kijk er naar uit!
Over het concert zelf vond ik geen recensie, daarom nam ik een recensie over hun laatste cd waar zij enkele nummers van gebracht hebben. Over de meningen van de leden van Magic System ben ik het eens, zij steken inderdaad hun passie voor muziek niet onder stoelen of banken, en dit komt het beste tot uiting op een podium en niet in een studio. De thema's die aan bod komen in hun liedjes zijn het waard de teksten op te zoeken want hierin valt veel wijsheid te vinden. Dit maakt mij zo een grote fan van Magic!

FILM : The Adventures of Tintin

Info
Wat: De film "The Adventures of Tintin" (3D)
Wanneer: 29 november 2011
Waar: Kinepolis Gent
Wie: Met mijn broer

Ticket

Recensie
Met tientallen stripverhalen, twee speelfilms, een animatiefilm en een tekenfilmserie weet Kuifje al sinds 1929 uit iedere generatie weer fans achter zich te krijgen. Een daarvan is Steven Spielberg. Hij leerde de avontuurlijke journalist pas kennen toen Franse filmcritici zijn Raiders of the Lost Ark vergeleken met de stripboeken van Hergé. Kuifjes geestelijk vader zelf liet destijds weten dat Spielberg de enige man was die zijn stripverhalen naar film zou kunnen vertalen. Dertig jaar later is het dan eindelijk zover.De gelijkenissen tussen Indiana Jones en Kuifje zijn inderdaad treffend. Spielbergs creatie is inmiddels even tijdloos gebleken als die van Hergé, en in beide gevallen gaat het om een avonturier die de hele wereld overstuitert om mysteries te onthullen, neergezet in een aanstekelijke mix van actie en humor. Geen betere regisseur dan Spielberg om dit naar het grote doek te brengen. The Adventures of Tintin doet de sfeer van zijn klassieke avonturenfilms herleven, maar wel op een veel modernere manier.

Spielberg besloot een digitale animatiefilm te maken en die keuze pakt om meerdere redenen uitstekend uit. Om te beginnen zijn de computeranimaties beeldschoon. De performance-capturetechnieken uit Peter Jacksons WETA-studio, geperfectioneerd met Avatar, weten de fijnste gezichtsuitdrukkingen te vangen. Maar naast een fraai uiterlijk brengt deze manier van film maken nog twee belangrijke voordelen met zich mee.

Ten eerste is er de vrijheid om van fotorealisme af te wijken. De kleuren zijn feller, de huid is gaver en de gezichten zijn soms wat cartoonesker; alles om de originele stripverhalen in ere te houden. Het tweede voordeel is dat de techniek de mogelijkheid biedt om shots te maken die fysiek onmogelijk uit te voeren zijn. De actie- en achtervolgingsscènes hebben een ongekende dynamiek doordat overal langs, door en overheen kan worden geraasd. Virtuoze sequenties levert dat op, met als hoogtepunt een achtervolging door de straten van een Marokkaans stadje.

Om uit te leggen hoe Kuifje en kapitein Haddock daar verzeild zijn geraakt, zou onnodig veel tekst kosten. Beter is het om gewoon een kaartje te kopen en van een onvervalst avontuur te genieten, dat allemaal begint met een modelschip op een rommelmarkt. Na zijn tegenvallende vierde deel uit de Indiana Jones-reeks slaat Spielberg nu de spijker op zijn kop. The Adventures of Tintin is een gesmeerde achtbaanrit met de juiste dosis humor en spanning, die alles in zich heeft om uit te groeien tot een nieuwe klassieke avonturenserie. Het open einde biedt daar alle ruimte voor.

http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?id=23637

Mening
Door naar deze film te gaan, vind ik toch persoonlijk dat ik mijn grenzen verlegd heb. Hoewel de tekenfilm van vandaag niet echt mijn ding is, heb ik toch genoten van deze. 3D had ik nog nooit eerder een kans gegeven, het brilletje alleen al, maar het viel aardig in de smaak. De beelden waren fenomenabel en het verhaal zat goed. Niet alleen is dit een mijlpaal voor de belgen, ook Steven Spielberg verdient zeker en vast een oscar! Het verhaal is zowel voor jong en oud en was niet te langdradig. Hoewel kuifje niet echt leek op zijn originele figuurtje, waren alle personages mooi in ere gehouden en gelijkend op de originele. Een aanrader!

THEATER : The Art of Entertainment

Info
Wie: Met heel 6LMT-MWE
Wat: Toneelstuk ''The Art of Entertainment"
Waar: Kaaitheater Brussel
Wanneer: 15 september

Ticket

Recensie

Een zwarte komedieDe beroemde acteur Saul J. Waner besluit een einde te maken aan zijn leven omdat hij voelt dat zijn geheugen, het huis van de ziel, langzaam kapotgaat. Hij wordt uitgenodigd om zichzelf te doden in de wereldwijd bekeken reality-show ‘De kunst der vermakelijkheid’. Daar ontspint zich het relaas van een acteur die is ingehaald door de tijd. Toch geeft hij zich niet gewonnen. Tot het bittere eind blijft hij zijn spel spelen. Door bewust te kiezen voor de dood, behoudt hij de controle tot op het einde van zijn leven. Dit is zijn eindspel.

De kunst der vermakelijkheid ontvouwt zich als de apologie van een entertainer. In confrontatie met zijn grote liefde Gena, met de verbitterde dokter-zonder-grenzen Joy en met Liliane Van Muynck, de host van het programma, ontstaat een conversatie over de decadentie van het Avondland en houdt de acteur een tirade over de teloorgang van zijn vak.

• Jan Lauwers schreef De kunst der vermakelijkheid in opdracht van het Weense Burgtheater. Hij neemt onze wereld van media en entertainment op de korrel in een ‘komedie à la Monty Python: absurd, zwart, scherp, snijdend’ (Erwin Jans). In 2011-2012 viert Needcompany zijn 25ste verjaardag. Een kwarteeuw spannend theater, dat u in het Kaaitheater van op de eerste rij kon meemaken. Proficiat – en komt ù vooral meevieren!

Beeldmateriaal

Eigen mening

Op donderdagavond 15 september gingen wij, 6GLA LMT MWE met meneer Degreef naar het toneelstuk ''The Art of Entertainment" kijken in het Kaaitheater in Brussel. Nog nooit eerder was ik in het kaaitheater geweest maar mijn eerste bezoek beviel mij, de aanwezigheid van alle cultuur was aangenaam in te vertoeven. Aangekomen in Brussel, zijn we, na een heerlijke falafel, te voet naar het theater getrokken. Het toneel zelf begon redelijk snel. Meteen viel men met de deur in huis en doordat we op voorhand niet veel informatie hadden gekregen over het toneelstuk was het wel moeilij te volgen. Door het toneelstuk heen, begon ik de dubbele bodems en de fundamenten van het toneel te doorzien. Er zat een portie humor in verwerkt en dat was voor mij het enige pluspunt van het toneel. Misschien ben ik geen kenner, want voor mij was dit een ingewikkeld toneelstuk. Toch was het puik acteerwerk en leuk decor. Alles was aanwezig en aan professionaliteit ontbrak het niet. Niet meteen mijn favoriete stuk, maar de wereld van toneel beviel mij wel.

PODIUM - Modeshow modestudenten KASK Gent

A) Recensie

Het KASK kiest hiermee resoluut voor constructie en multifunctionaliteit.

De typische jaren '70 architectuur van het ICC ghent is het ideale decor om een modeshow en tentoonstelling te laten doorgaan. Het lichte, luchtige en authentiek bewaarde gebouw doet verrassend hedendaags aan. Het combineert een decormatige omgeving met grote en multifunctionele ruimtes. Een combinatie die je zelden vindt.

De imposante en typische luster die zich als een spinnenweb vol diamanten uitspreidt over drie verdiepingen geeft dit gebouw de gewenste allure en klasse. Seventies chic is terug in. Dit gebouw representeert alles waar hedendaags design voor staat maar, dan in de authentieke versie.

Het ICC ghent is vintage maar met alle moderne faciliteiten. Daarom koos Ronny Martin van de KASK/Hogeschool die de locatie ontdekte resoluut voor het ICC ghent.

'Waarom we voor het ICC ghent kozen is heel simpel.' zo stelt Ronny Martin, die samen met Sarah Corynen de drijvende kracht en coördinator van deze show is.

'Ik heb twee woorden: ligging en gebouw. De ligging is voor ons ideaal gezien het ICC ghent ingebed ligt in het stadscentrum dat traditioneel plaats biedt aan onze modeshow. Echter moeten we in niets inboeten aan bereikbaarheid en parkeergelegenheid.

Het gebouw is uniek en getuigt van een grote kracht. Je kan stellen dat ze de überqueen van de nieuwe zakelijkheid is met haar combinatie van grote glasvlakken, beton, perforaties en vlakken. Het spanningsveld tussen dit gebouw en het prachtige groene Citadelpark is verbluffend en is een spanningsveld dat elke hedendaagse architect hoopt te kunnen creëren. Dit is het nieuwe sentiment! Uiteraard willen wij hier niet ontbreken.'

‘De voorstelling van de eindejaarswerken van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Gent, afdeling mode, zal nooit meer dezelfde zijn!’ zo vervolgt persattaché Pol Dewaele. ‘Er wordt resoluut voor een nieuwe aanpak gekozen en die zal niet onopgemerkt voorbijgaan.’

KASK nodigt u graag uit op één van de volgende shows: vrijdag 8 en zaterdag 9 juni, telkens om 19u en 22u.
Meer info vindt u op www.movement.be

B) 1.Wat? Movement#18 (modeshow masterstudenten mode KASK Gent)
     2.Waar? KASK Gent - Offerlaan 3 (Zwarte Zaal)
     3.Wanneer? 10 juni 2011 19u30
     4.Met? Mijn nicht
     5.Waarom? Mijn andere nicht, Astrid, liep hier een modeshow voor één van de studenten. We waren dus niet alleen benieuwd mijn nicht te zien, maar ook wouden we de unieke kledij van de studenten bewonderen. Ik wist niet goed wat te verwachten want ik was nog nooit naar een show of het KASK geweest.
     6. Ik wist dat dit een eindwerk was voor de masters van de studie mode maar voor de rest wist ik niet goed wat er verwacht werd van de ontwerpen, modellen en shows.

C) De locatie was inderdaad heel goed gekozen en mooi. Er zijn niet echt recensies te vinden over dit evenement. Wel kan je op de site movement.be info over de studenten vinden. Ik vond de sfeer heel leuk en de show aangenaam en niet saai om naar te kijken. Ik heb er van genoten en vond dit een grensverleggende activiteit binnen "podium". Wel is het spijtig dat we achteraf niet weten hoe de studenten er het hebben vanaf gebracht maar aan het applaus te horen was dit meer dan een geslaagde 18de auditie.

D)http://www.youtube.com/watch?v=-WdC-lJgjoo

EXPO - Gilbert & George Pictures

A)

Better than a poke in the eye?

Over 40 years, Gilbert and George have become an institution with their rude words, colossal images and public double-act, but does this huge retrospective finally show us what they really mean by it all?

Gilbert and George Tate Modern, London SE1; until 7 May. The Observer is media partner. Gilbert and George, the most famous alliance in art, are having the biggest-ever show at Tate Modern. It fills an entire floor, twice the usual exhibition space, and covers every other inch of wall from cafe to escalator to bookshop. You cannot avoid it, which must be keenly gratifying for the artists. For their wall-sized art has always aspired to be right out in full public view rather than mouthing its chosen words - Cunt, Fuck, Lick, Spunk, Naked, Shitted, Smash, Piss, Yell, Bomb and so on - to an exclusively art-world audience. 'Art for All': that's what Gilbert and George claim to have been making these past 40 years, well aware that for all those who revere them as our national commentators, our conscience etc, just as many regard them as blasphemers, perverts and pederasts. Indeed, one can't help sensing a slight snicker in that 'All', although it has always been surpassingly hard to work out what G&G actually think. So it is good to have this monumental survey of their life's work to try to piece together the meaning of their art and perhaps to get its tone, as it were, straight. The basic format was there from the off: G&G in identical suits striking absurdly stiff poses with just the hint of an impish glint behind those Prufrockian exteriors. These self-portraits would then be juxtaposed with other black-and-white photos in the G&G grid: their East End house, their neighbourhood, the graffiti and crowds, skinheads and rent boys, cemeteries, churches and mosques. Visual history, in other words, plus more private - or more public? - exposures in between: the artists' genitals and orifices, magnifications of their excrement and semen. It seems from this show that there was once a private strain to their art, and that it involved some of their best work - their drinking days in the Seventies expressed as a crazy-paving of snapshots: blank, outlandishly stark or a blur; or the marvellous Dusty Corners and Dead Boards series, haunting checkerboards of interiors in which each artist appears alone in a shadowy room, alternating upstairs and downstairs with the oppressively vacant chambers of their house: the world before, and as it seems after, they were here. It's a look, an absolutely distinct look, the G&G grid: a way of assembling images while seeming to keep them apart. No matter how wild the conjunctions (Big Ben to pubic lice, for instance), they keep it all under control with tremendous zip and register. The format never alters and is still the most impressive aspect of their art. If you imagine one of their works done as a fresco without the slick frame divisions - a tiny G&G surrounded by enormous turds; an enormous G&G looking down on tiny London - it would look mad or naive. But the minimalist grid turns society into fragments and allows the artists to observe from a thoughtful distance, or so it is often argued. In fact, the artists' relationship with their imagery veers from pensive to facetious to strikingly blank. In an early classic like Queer, G&G stand in elegiac sidelight beside the bowed heads of street derelicts as dark clouds loom over London: Everyman observing the world's sorrows. But this is a rare instance of openness from two artists so vaunted for their candour. A much more usual posture is their commedia dell'arte hamming - the faux-religious rapture when gazing up at a huge naked youth; the pantomime double-act that makes them look like a sinister Morecambe and Wise. But even as early as the Seventies, a gulf begins to grow between their self-portraits and the rest of a picture's content. Here they are in their matching suits, their Persil-white underpants or nothing at all, surrounded by gobs of chewing gum; by pages of the London A-Z or chunks of the Koran, it is all one and the same - their responses cannot be placed. Some people find this blankness powerfully non-judgmental, but this ignores the fact of what the artists choose to show. The graffiti, like the gum or piss or the pretty boys or the controversial swastikas (significantly absent here) are all images taken from their neighbourhood, but G&G obviously wouldn't dream of showing a local Georgian front door. Provocation is all, the imagery must affront. Light the fuse and retreat. In the Nineties, Gilbert and George's art became as pompous as stadium rock and as self-centred - our spunk, our bums, our turf - as so much young British art of that era. Lately, it has turned outwards again but still wants to appear to be showing both sides of the street. The 'Sonofagod Pictures' from last year include a work the size of a cathedral window that incorporates morphed crucifixes, the artists in haloes and the slogan 'God Loves Fucking! Enjoy' (as usual, not their phrase but quoted graffiti). But there is also the punning Mufti (a Muslim cleric) with its pageant of diamond-encrusted jeans and some Jewish symbols for good measure. The suggestion may be that all religion is superstition - wild new thought! - but the Catholic imagery achieves critical mass. Still, the relations between words, images and self-portraits, as usual, make no particular sense. If they did, then you might have some idea how the artists really feel about what they depict and their position of aesthetic neutrality - genuine or feigned - would be breached. As it is, these colossal images, so gaudy and ornamental, so dizzy with computer-generated distortions, merely poke you in the eye rather than probing your religious sensitivities. The final and most recent works seem more null than ever: newspaper hoardings about the London bombings stacked one above the other in long columns in the manner (the artists say) of a war memorial. Bombs, bombing, bombers they announce, these black-and-white lists of nouns and verbs. G&G, morphed and doubled and printed bright red, bounce among them. The look is vividly nasty, as busy as a page of shrieking ads and seems as remote from a war memorial as can be. I recently heard the artists describe these pieces as quiet, funereal and commemorative and, if they can ever be taken at their word, perhaps that's what they truly hope and believe. But what Gilbert and George claim to aim for and what they actually achieve with their art remain worlds apart.

B)
1. Expo Gilbert & George Pictures (Jack Freak)
2. Bozar - Brussel
3. 27 november 2010 om 16u
4. Lotte Detré
5. Lotte wou graag naar expo met fotografie gaan en omdat me dit ook interesseerde zijn we naar Gilbert & George gaan kijken. Het is eigenlijk fotografie vermengt in een schilderij en dat is wat het concept zo uniek maakt. Maar de kunstwerken zijn wel allemaal erg in dezelfde stijl en dus is het misschien wat ééntonig. Maar omdat de affiche en de folder er wel heel erg leuk uitzagen, zijn we toch voor deze expo gegaan en het is niet tegengevallen. Ik had wel al een expo bezocht voor Esthetica maar deze leek me toch de moeite waard Lotte te vergezellen.
6. Ik had nog nooit over het duo Gilbert & George gehoord maar we hadden wel samen grondig de folder doorgenomen. Ik was ook nog nooit naar een voorstelling in het Bozar geweest en ook nog niet naar een fototentoonstelling denk ik.

C)
D)